e-Biznes - definicja biznesu elektronicznego

Definicja e-biznesu

Słowo e-biznes pochodzi z angielskiego zwrotu electronic business i w przekładzie na język polski oznacza biznes elektroniczny. Zostało po raz pierwszy użyte przez firmę IBM  w 1995 roku. Pod pojęciem e-biznesu kryje się metoda zarządzania biznesem stosująca rozwiązania teleinformatyczne, głównie aplikacje internetowe.

Dotyczy m.in. wymianę danych pomiędzy producentami, dystrybutorami i kontrahentami, wysyłkę dokumentacji, zdobywanie nowych klientów i przeprowadzanie telekonferencji.

Początki e-biznesu

Przed powstaniem biznesu internetowego w dużych przedsiębiorstwach korzystano z metod biznesu elektronicznego o nazwie EDI (Electronic Data Interchange), czyli elektronicznego obiegu dokumentów.

Zgodnie z najpełniejszą definicją e-biznesu to już w latach 60. XX w. po raz pierwszy użyto komputerów do celów komercyjnych. W chwili gdy banki wdrożyły systemy ERMA (Electronic Recording Machine Accounting) i po zmechanizowaniu tego systemu, w Bank of America  9 pracowników było w stanie zastąpić 50 przy wykonywaniu tej samej pracy.  Wykorzystywanie sprzętu komputerowego w biznesie bardzo szybko zostało przejęte przez przedsiębiorstwa, które wdrożyły automatyczne zarządzanie płacami, generowanie raportów oraz opracowywanie harmonogramu wytwarzania.

Lata 70. i 80. przyniosły pierwsze formy komunikacji w biznesie między partnerami handlowymi. Wtedy powstały także pierwsze systemy do wymiany dokumentów (EDI), a pomysł ich stworzenia już w połowie lat 60. W 1968 roku kilka firm kolejowych, stawiające na wysoki poziom wymiany informacji pomiędzy firmami, utworzyło Transportation Data Coordinating Committee.

W tym samym czasie giganci rynkowi tj. General Motors, Suer Valu, Sears, K-Mart stworzyli dla kluczowych partnerów swoje własne oprogramowania elektroniczne. Z kolei w latach 70. opracowano po raz pierwszy przemysłowe standardy wymiany dokumentacji: „air, motor, ocean, rail & some banking applications” oraz ANSI X12. Obecnie obowiązują standardy z roku 1985: EDIFACT, a także SWIFT dla branży finansowej.
 

Relacje między podmiotami

• B2B (business-to-business) – zależność „przedsiębiorstwo-przedsiębiorstwo”, dokonywanie działań biznesowych pomiędzy firmami

• B2C (business-to-consumer albo business-to-client) – zależność „przedsiębiorstwo – klient”, realizowanie transakcji pomiędzy firma a klientem

• Intra-business (intranet) – rodzaj biznesu  elektronicznego wewnątrz firmy

• C2C (consumer-to-consument) – relacje „konsument-konsument”, rodzaj stosunków biznesowych między ostatnimi klientami towaru czy usługi

• B2P (business-to-public) – relacje pomiędzy przedsiębiorstwem a makro otoczeniem

• G2B (goverenment-to-business) – dotyczy zależności między instytucjami publicznymi a biznesem

• A2B (application-to-business) – relacja wskazująca na sposób kierowania procesami biznesowymi, obejmuje najem oprogramowania lub usług za pośrednictwem Internetu.